Hans Laban

Biografie

Dat het moeilijk is om de vrede te bewaren, ervaren we helaas dagelijks.

Tegenstellingen worden uitvergroot en het lijkt wel of we steeds verder van elkaar verwijderd raken. Naar aanleiding van 300 jaar Vrede van Utrecht nodigde de KF Hein Stichting Utrechtse kunstenaars uit te reflecteren op het thema The art of making Peace.

Hans Laban kreeg van de KF Hein Stichting, middels een stipendium, de gelegenheid zijn projectvoorstel uit te voeren.

Een voorwaarde voor Vrede is, volgens hem, dat mensen elkaar leren kennen, met elkaar kunnen en willen spreken en bereid zijn van elkaar te leren.

Met het project We Do Have Something In Common wilde Hans Laban het besef in beeld brengen dat we als mensen, waar ook ter wereld, niet al te veel van elkaar verschillen. Dat onze dromen en onze behoeftes eigenlijk dezelfde zijn. Dat we veilig, tevreden en gelukkig willen zijn en graag met/bij elkaar willen blijven, terwijl er toch zo vaak het tegenovergestelde gebeurt.

Hij verzamelde fotografische portretten afkomstig uit allerlei landen van de wereld, portretten van mensen met een eigen verhaal, levensloop en eigen boodschap.

Door de foto’s te bewerken, met elkaar te combineren of delen uit de beelden weg te laten, maakte hij nieuwe composities waarin mensen, die elkaar niet kenden, opeens contact leken te maken. De resultaten zette hij om in etsen, waarbij de gelaagdheid van het oorspronkelijke beeldmateriaal subtiel gehandhaafd is gebleven. Daarmee creëerde Hans Laban ‘groepsgesprekken’ tussen wildvreemden, nieuwe nabijheid en onderlinge vertrouwelijkheid.