Lon Robbé reageert op de fotografische en digitale media die vrijwel ongemerkt ons kijken beïnvloeden. Doordat deze media suggereren dat ze transparant zijn, worden ze vrijwel automatisch onderdeel van de beelden die tot ons komen. Ze probeert de techniek tot een eigen expressie te verleiden en net als schilderkunst concreet aanwezig te laten zijn. Daarvoor gebruikt ze scan-technieken zoals die niet bedoeld zijn. Door emotionele camerabewegingen laat ze een interieur oplossen in een gefragmenteerde ruimte – abstract en concreet, digitaal en fysiek.