Nature and the sensuality that lives within it, the hidden places in a landscape where encounters can take place, the light still visible through closed eyelids, the shapes that blur as they fly past a car window or filter through lazily lowered lashes.
For her solo exhibition “Land of Fools and Lovers”, Jessica Skowroneck made new paintings in varying sizes. Her work balances the figurative and the abstract, sometimes recognisable as a landscape and sometimes only as a hint of one. Then, paint, colour and light take on a leading role. She creates a setting for invisible characters in stories of desire, physicality and sensuality. At the same time nature itself - the setting - becomes the most important character. The landscape is the body; nature and everything living in it is the beloved.
She asks herself if it’s foolish to still long to experience unity with nature today. Is it already too late? Or is the very act of awakening this desire the best way to change how we live our lives? Maybe seeing humanity as an intrinsic part of nature – and, in doing so, acknowledging the nature within ourselves – can be a powerful way to learn to love and care for ourselves and our surroundings.
Openingswoord Trudi van Zadelhoff (tentoonstellingsmaker)
Land of fools and lovers van Jessica Skowroneck in Sanaa 18 mei 2019
Het werk van Jessica zag ik voor het eerst in 2014. Voor een tentoonstelling in Museum IJsselstein maakte ik toen een selectie van de beste kunstwerken van Galerie Pouloeuff in Naarden. In die galerie wordt werk van net afgestuurde kunstenaars getoond.
Wij in IJsselstein toonden jaarlijks daar dan weer een keuze uit. Zo krijgen kunstenaars eerst een opstapje naar een galerie en vervolgens een podium in een museum.
Op die manier maakten we kennis met hele jonge kunstenaars waarvan ik in de loop der jaren velen bleef volgen.
Zo ook Jessica. Ze viel op met haar kleine vrijwel abstracte schilderijen met die wonderlijke fantastische titels zoals Where is the frog voor een volledig abstracte compositie van een groene streperige vorm tegen een okeren achtergrond. En Dancing crickets voor een schilderij in groene en rode, eveneens streperige vormen die vanuit verschillende hoeken naar elkaar toe lijken te dansen. Later begreep ik dat Jessica vooral met haar vingers schildert, wat die intrigerende streperige vormen in beide schilderijen verklaarde.
Die grappige vrolijke vreemde titels dagen je uit. Ze zorgen ervoor dat je langer blijft kijken: Waar zit die kikker dan? Hoezo krekels? Tot je snapt dat het daar niet om gaat. Het gaat niet om de fysieke vorm zoals wij die kennen. Zoals ze zelf in haar blog To become a bamboo schrijft: For me this is the essence of abstract painting: to convey the feeling of something rather than the visual appearance.
En dat is wat we zien: het gevoel wat een kikker oproept in lijnen en kleuren.
Dat Jessica nog steeds ook met haar vingers schildert, zie je meteen als je hier om je heen kijkt. Sterker nog, ze benoemt die techniek zelfs in de titel van één van haar schilderijen. Het kleine schilderij daar heet namelijk With rosy fingers. Je ziet de afdrukken van haar vingers in de roze en rode verf en je kunt je voorstellen hoe haar handen eruit gezien moeten hebben toen dit schilderij klaar was.
Een ander schilderij, wat ouder dan we hier om ons heen zien want uit 2015 en wat we hier zien is allemaal uit 2018 / 2019 volgens mij - is dit werk getiteld Horse dat deze zomer te zien zal zijn in Stedelijk Museum Schiedam.
Ik mag het nu al even laten zien van Jessica en Berthe.
De uiteindelijke keuze ging tussen een Pregnant potato en deze Horse. De Horse heeft gewonnen.
Voor de tentoonstelling Meesterlijke vrouwen heb ik 10 kunstenaars uit de eerste helft van de vorige eeuw geselecteerd. Ondank het feit dat deze vrouwen pioniers in hun eigen tijd waren, zullen de meeste namen niet erg bekend in de oren klinken. Namen als Frieda Hunziker, Lotti van der Gaag, Fré Cohen, Alida Pott. Ten onrechte. Deze tentoonstelling is dan ook bedoeld om deze kunstenaars de aandacht te geven die ze verdienen en om ze hun rechtmatige plaats in de kunstgeschiedenis terug te geven.
Om hun belang te benadrukken, heb ik ze gekoppeld aan 10 hedendaagse vrouwelijke kunstenaars. Om er een paar te noemen: Nola Hatterman aan Raquel van Haver van wie ook eerder werk te zien was in Sanaa, Lou Loeber aan Marjolein Witte, Fré Cohen aan Joyce Overheul, ook al een bekende van Sanaa, Eva Besnyo aan Robin de Puy en Charley Toorop aan Marlene Dumas.
Ik heb hiervoor ook Jessica uitgenodigd, in combinatie met Alida Pott. Wie van jullie kent Alida Pott nog? Ik denk bijna niemand terwijl zij toch één van de oprichters van de Groningse kunstenaarsvereniging De Ploeg was. Maar zij is net als veel andere vrouwelijke kunstenaars uit de kunstgeschiedenis weggeschreven. Ik vind het dan ook fantastisch dat Jessica de uitnodiging heeft aangenomen en met deze Horse naast de aquarellen van Alida Pott te zien zal zijn. Beiden vinden hun inspiratie in de natuur en bouwen hun composities op met kleuren en licht. Harde contouren zul je dan ook niet aantreffen.
Land of fools and lovers de prachtige titel van deze tentoonstelling is ontleend aan dit schilderij. Het is figuratiever dan we van haar gewend zijn, een nieuwe ontwikkeling in haar werk. Want zoals ze zegt in een onlangs gemaakt filmpje De vrijheid en spontaniteit die ze ervaarde in het eerdere werk begon te voelen als een beperking. Daarom is Jessica ook begonnen om foto’s te gebruiken voor haar composities. En deze is ontleend aan een foto van een paradijselijke plek in Australie waar ze een aantal jaren geleden was.
Maar ook hier weer blijft de natuur haar belangrijkste inspiratiebron. Waar wij, de onwetenden, de fools, met veel meer liefde mee om moeten gaan. En Jessica’s voorbeeld volgen naar juist meer intimiteit met de natuur.
Ik bewonder haar zeer. Niet alleen haar kunstwerken, maar Jessica ook als persoon. Jessica weigert mee te draaien in de rat race van continue zichtbaarheid en overproductie.
Heb geduld.
Het komt goed.
Ga in de tuin werken, uit het raam staren, een boek lezen.
Neem de tijd om tot iets te komen wat goed voelt.
Kijk naar dat schilderij daar. Weten jullie wat de titel is? We took all the time we needed.
Dat is wat ze doet en dat is wat ik ongelooflijk sterk vind.
Doe als Jessica.
Omarm de natuur en blijf bij jezelf!
En geniet van deze mooie tentoonstelling.
TvZ 18052019
